Onderwijs vandaag: tussen rijkdom en uitdaging

Dalton Gent in de pers: Van Vooren, W. (2025, september 7). Lesgeven anno 2025 door de ogen van zes doorgewinterde leerkrachten: ‘Ik doe het nog graag, maar het is bijna topsport geworden’. De Morgen. https://www.demorgen.be/nieuws/lesgeven-anno-2025-door-de-ogen-van-zes-doorgewinterde-leerkrachten-ik-doe-het-nog-graag-maar-het-is-bijna-topsport~b9294f4e/

Vierentwintig jaar sta ik intussen voor de klas. En ja, ik begin nog altijd met goesting aan een nieuw schooljaar. Maar wie denkt dat het makkelijker wordt, vergist zich. Het onderwijs is veranderd – en wij veranderen mee.

Wat me het meest opvalt? De relatie met leerlingen is persoonlijker geworden. We zijn niet langer enkel kennisoverdragers, maar ook coaches. In onze Daltonschool hebben leerlingen een stem in hun leerproces. Dat is waardevol, maar vraagt ook begeleiding: mondigheid is geen synoniem voor maturiteit. Respectvol leren communiceren blijft een werkpunt.

De diversiteit in de klas is vandaag enorm. Taalvaardigheid, thuissituatie, leerstoornissen – het verschil tussen leerlingen is groter dan ooit. Als leerkracht leer je daarmee omgaan, maar het vraagt veel. Soms botsen we op onze limieten. Toch ervaar ik die culturele rijkdom als een meerwaarde. Mijn zesdejaars zijn rijper dan ze zelf beseffen. Ze denken na, durven genuanceerd zijn. Dat geeft hoop.

Wat minder hoopgevend is: de stijgende druk. Leerlingen willen geëntertaind worden. Een theoretische les? Die moet je goed verpakken. Werkvormen afwisselen is geen luxe, maar noodzaak. En ook buiten de klas ligt de lat hoog. Uitstappen moeten tot in de puntjes geregeld zijn. Feedback is niet langer een zinnetje op het rapport, maar een onderbouwde analyse. Dat is op zich goed, maar het vraagt tijd – veel tijd.

Daarnaast wordt van ons verwacht dat we opvoeden. Over voeding, verkeer, mentale weerbaarheid: de school is vaak het eerste aanspreekpunt. Ik ben daar niet tegen, maar het moet haalbaar blijven. De wereld is complexer geworden, en dat voelen we.

Tot slot: lezen. Zelfs een strip is soms al een opgave. Jongeren zijn het niet meer gewoon om te vertragen. Toch zijn er uitzonderingen – ook anderstalige leerlingen die boeken verslinden. Die momenten, die leerlingen, maken het de moeite waard.

Onderwijs vandaag is geen evidentie. Maar het is wél waardevol. En zolang ik dat blijf voelen, blijf ik met overtuiging lesgeven.